شناسایی طرح واره های ناسازگار اولیه در افراد وابسته به مواد افیونی و افراد غیروابسته

هدف: وابستگی دارویی پدیده پیچیده ای است که از تعامل چندین عامل ناشی می شود و محققین به دنبال حل این مسئله از رویکردهای مختلف استفاده می کنند پژوهش حاضر با هدف شناسایی طرح واره های ناسازگار اولیه در افراد وابسته به مواد افیونی در نظر دارد تسهیل کننده مسیر درمانی این افراد باشد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه میدانی و از نوع پس رویدادی می باشد. جامعه آماری کلیه افرادی را در بر می گیرد که جهت ترک اعتیاد به کلینیک آبان در تهران مراجعه نموده اند. حجم نمونه 60 نفر است. تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده از لیست مراجعین انتخاب شد و تعداد 30 نفر نیز از بین بستگان این افراد به عنوان گروه گواه در نظر گرفته شد. پرسشنامه های مشخصات دمو گرافی و طرح واره یانگ ، بر روی هر دو گروه اجرا گردید. یافته ها: با کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون تی مستقل مشخص گردید که در حوزه بریدگی/طرد، خودگردانی و عملکرد مختل (0/001>p) اختلاف معناداری بین دو گروه وجود دارد همچنین در حوزه جهت مندی نیز اختلاف معنادار بود (0/005>p).در حوزه محدودیت های مختل و گوش به زنگی بیش از حد و بازداری این اختلاف معنادار نبود. ولی به طور کلی در کلیه حوزه ها طرح و اره های افراد وابسته به مواد افیونی از ناکارآمدی بیشتری برخوردار بودند.  نتیجه گیری: از آنجایی تکنیک طرح واره درمانی توسط روانشناسانی که در مراکز ترک اعتیاد فعالیت دارند می تواند روشی کارآمد محسوب گردد لذا شناخت طرح واره های ناسازگار اولیه در افراد وابسته به مواد افیونی می تواند مسیر درمان را کوتاه نماید.